Мртви лисја – Жак Превер

О колку би сакал да си споменуваш ти
на тие среќни дни на нашата љубов
Тогаш животот беше многу поубав
и сонцето светеше со подруг сјај
Мртвите лисја по земјата се пластат
А јас уште не сум те заборавил знај
и уште во мене не згаснала страста
Мртвите лисја по земјата се пластат
и нашите спомени тагите и радости
северецот студен далеку ги носи вчас
во ноќта на заборавот што срца ни сви
А гледаш дека не сум ја заборавил јас
песната што ми ја пееше во тие дни

Тоа е песна што личи на нас
На тебе што си ме сакала
и на мене што сум те сакал
Ние живеевме заедно така
ти што си ме сакала
и јас што сум те сакал
Но животот ги дели оние кои се сакаат
кои се љубат нежно и без шум
и во чии срца гулаби се вселени
А морето ги брише врз песокот со ‘ршум
стапките на љубовниците разделени…