Ја газам оваа магла, оваа есенска
што лази по грбот мој и ‘рбетотт на градот
и што навева студ и сивило во чекорот
и што навева спомени на нешто зелено зелено
Ја газам оваа сива улица што се проѕева
со своите влажни штрбави вилици што гребат
и што се бесат за првите пробудени звуци на утрото
и што се јазат по кревките и високи скали на смевот
Оваа есенска магла е лицето на смртта
густо од едно имитирано лепило
густо од еден одвратен шепот што сака да е интимност
густо од еден поглед преполн со излигавен мов
Таа маска на смртта ги заканува гранките
осамотени на кејот. Но нивните румени прсти
ѝ се опираат смрзнати и нејаки и слаби
црпејќи последни сили во топлиот сон за зелено
Таа одвранта маска сака во мене да легне
да ечи меѓу младите брегови на соништата
и да ги исполни со чадот на стравот и на тагата
и да ги исполни со чадот на слабоста пред смеи мечти
Но и јас сум гранка на брегот од животот што расте
па колку и да ми се смрзнати и румени и нејаки прстите
ја сечам таа одвратна лизгава маска од мов
црпејќи сили во споменот на нешто зелено зелено
Дождови (1956)
Блогирањето е важен дел од нејзиниот живот. Кафе, книги и музика ѝ се вечна љубов.