На падите на Аволон меч отворив
Растурив земја
Раскопав трева
Те полеав низ езерските води
Се скри на дното од мислите
Син лебед постана
Пополека умираш осамен и сам
Но како Феникс ќе воскреснеш
Ќе станеш Фата Моргана
Оптички мираж кој ќе ми ги засени пустините
Ќе ми ги поплави морињата
Ќе ме разбуди на првиот пролетен ден
Ќе ја распарчи мојава срцева кора
За да живее во срцево , да се провејува низ душава
До крајот на времето.
Зошто ти си љубов,
Љубовта нема смрт, има само живот
Има само поезија.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.