Мечтеам да ти кажам зборови кои не ти ги кажав, но не се осмелувам
Ако некогаш поминеш покрај улицита на ластовиците кои поезија творат,
Сети се на мене, зошто вистината спие во моите клепки
Наведната е над работ на лагата, но немам храброст да ја облечам
Зошто не сум го чула твојот глас да пее како жива љубов.
Ако небичас поминеш покрај светилката легната над мојот прозорец
Ќе ме препознаеш во сенката, зошто јас сум таква, необична,
Им се допаѓам на оние на кои им се допаѓам
Ќе слушнеш во таа слепа уличка една мала арија од Бизе
Бели лебеди ќе слегнат на твоите раце
За да царуваат со твојата ноќ и твојта ден.
Те чекам како божилак да се појавиш во мојата темнина
Зошто мојата мечта е посилна од смртта, посилна од твојата небиднина.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.