Кочански ориз набабрел,
Гевгели вие кожурци,
Вардарка рони класови,
тиквешка лоза до земња
летница в Охрид извира,
афион Велес насекол,
и Тетово тежат јаболка,
тутун ја Драма покрива,
бубаќ низ Серско белее!
А нејзината сила:
Намини-помини селски колиби,
запри се, послушај гори-кории,
зазборуј, распрашај Бигла планина,
надздри го, види го, старо Крушово-
гради ти разгорел к’рваф Илинден.
Чуеш ли бури излегле:
Бело се море покрева,
на нози Пирин изрипал,
Вардар го далги испраќат,
Јане го луња повела,
векот со Ѓорче кинисал.
А нејзино ропство:
Римјан по неа погуби младос,
Елин крај неа помами памет,
Турчин со неа закопа царство,
Чера и едни шмукаа жили,
сега и друзи затират сили,
б’рчка и топи моминско чело,
запра по неа песна и радос,
ќерки и лични – робинки бели,
невести млади – аргатки тажни,
синови горат в затвори влажни!
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.