на Теофил Готје
Не успеав љубовта да ја сместам во моето гнездо
Но успеав да ја сместам во срцево,
Сликав само со чувства, но не и со раце
Немав потреба да ја најдам уметноста
Таа ме најде мене во боите на виножитото,
Слушав звуци во боја
Халуцинирав
Случајно ја открив убавината
Ја видов светлината
Во очите на она што не служи за ништо
Во ништавината ја најдов смислата на моето постоење
Во убавината ја видов проѕирноста на Бог
И заспав со моите раце испружени кон она што го посакував
Уметност заради уметност
Предодрен бев за моите стихови
Уште пред да се родам
Уметноста е доволна причина
За живот.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.