Револуција

Сакам меѓу зборови да ме разбереш. Имам многу да скријам ама имам и многу да кажам. Сакам да ме разбереш во мојот молк. Тогаш кога се чувствувам како да лебдам, бледам и не постојам. Сакам да ме разбереш во онаа секунда помеѓу непоколебливата моја цврстина и глупавата, страшлива решителност за ослободување од оковите на некажаните два збора. Никој пред тебе не ме разбра ама и никој пред тебе не сакав да ме разбере. Тоа, мило мое, те двои од другите. И што ми преостанува? Што ми преостанува на крај да направам? Да сонувам, да постојам, да продолжам со сопствените мешаници што прават хаос во главава зошто знам дека што и да направам ти ќе бидеш тука да ме разбереш и што и да сонувам ти ќе бидеш тука и ќе ме поддржиш. Ќе стоиш од десната моја страна и кога ќе биде најтешко, левата твоја рака потпрена на рамово ќе влева надеж и светлина.

Затоа и не ми преостанува ништо друго освен да те претворам во битка,
во шарен куршум што ја сече и пробива ноќта сива,
во нов темел што ќе ја закопа засекогаш старата традиција.
Ти! ти меѓу сите неважни останати,
ти ќе бидеш мојата револуција!

Од “Дневникот на една будала”