Те познавам во невреме
ти, гордост негибната од срамот
ти, што бестрашно им приоѓаш
на сите мои разбрани ѕвезди
и ги раствораш во истата шолја
со твојата кесичка чај од небо.
Голтка по голтка
го пиеме вртлогот од разум и богови,
и љубиме до неразбирање,
и разбираме до заборавање.
Вечен вљубеник во хаосот, сопствената инспирација и сѐ она што површински не може да се види.