Гнездо во брановите

Една птица од топлите јужни краишта,
изморена од долго летање и замелушена од врела сончевина,
споулавено кружи над езерото и во чаталестото дрво
разлистено над воденото огледало
го бара своето скриено старо гнездо
каде единствено може да отпочине и да се смири.

Лета птицата, одвај кружи и дрвото не го препознава.
Дрвото се подмладило, разгранило и чиниш го
прекрило сето езеро.
Илјади други птици ноќевале во неговите крошни
и исчезнувале со раните утрински шумови
А оваа птица секоја година долетувала,
слетувала во своето гнездо и не забележувала
како со времето ја издаваат силите
и како веќе не е онаа исата што може
неуморно да лета и да се опијанува
од чистиот воздух и од опојниот мирис на дрвото.

Долго кружи оваа споулавена птица над водата,
над огромните разлистени гранки на дрвото
под кои се набира езерото премрежено
од ветерот што носи оддалеку сѐ посилни бранови.

Грабавите бранови ѝ заличуват на птицата
на нејзиното старо добро легло свиено во дрвото
и таа со последни сили се стрмоглавува кон
своето гнездо,
со страшен свиреж на воздухот мине низ гранките
и без крик удира и исчезнува во брановите.

Дрвото вчудоневидено ги развива гранките
над разбеснетето езеро
како да сака да ја гушне птицата
што сиот свој живот го минува во своето гнездо,
а сега исчена во гнездото на брановите
каде единствено може да отпочине и да се смири.