Сум залузнал без мир, без крај,
ме праша секој другар – кај?
Тој морски бран, тој облак злат,
прашајте ги дал’ нашле пат,
одеднаж, штом сите нив
ги подгонил тој виор див.
Ни облакот, ни бранот знај,
ни јас во очај не знам кај.
Сал едно разбирам и знам:
пред неа да не излезам,
и да нема в светот цел,
место кај би ја заборавел.
Вечен вљубеник во хаосот, сопствената инспирација и сѐ она што површински не може да се види.