По години и сништа многу
повторно се вратив
на езерово
со слатки води
залутано во скутот на ридовите
Дијамантот на сонцето
уште длаби
Не камен на неговото дно
ни трева грло што си крие
под брановите
ни птица грабеж див што носи
Око сум само око на сонцето
што му ги ниша водите
стари
О оставете ме крај ова езеро
оставете ме крај езерово
крај горчливово
оставете ме мртов
Вечен вљубеник во хаосот, сопствената инспирација и сѐ она што површински не може да се види.