Фалење – А. Лефкоска

Не знае светот
колку му се натежнати дните,
ниту како секоја вечер в сон му чкрипат вратите затворени.

Не знае светот
како душата в гради жива му умира,
како гори и гори, а потоа се гасне ко ѕвезда непадната.

Не знае светот
меѓу кои чаршафи ноќе му оди главата
и од чии усни в соништа вино од малини испива,
не знае светот
од чии раце – грешно срце нежно таму си измива.

Не знае светот
по чиј глас болува
и чии очи му трепкаат в свест
штом пролет замириса и прелета ко пеперутка,
не знае светот
што темно му е штом прво сонце му ја огрее душата.

Не знае светот
што болка и мака носи во себе
а не знаеш ни ти колку колва, гори
и носи тага тоа таму, тоа внатре по тебе.

Не знае –
Не знае светот,
а не знаеш ни ти,
колку само му фалиш на поетот
во тие отежнати дни.

Анастасија Лефкоска

Вечен вљубеник во хаосот, сопствената инспирација и сѐ она што површински не може да се види.