По врвиците пусти, без зборови,
од немирни претчувствија изустени,
се влечеме низ ноќите занемени
од дождот на умората
покиснати,
со полни грски надежи
што сите други размисли
пред себе ги потиснале.
По стрмните височини на немирот,
низ нерамнините на желбите набрекнати,
по трагот на незнајните далечини,
под товарот на долгите лишенија,
чекориме…
чекориме…
Сẻ понапред чекориме.
Чекориме со чекорот
на безброј исчекувања,
расфрлани по патот на дните што се губат,
и знаеме: С л о б о д а т а
е нашето ракување
со сите оние што треба да се љубат.
Блогирањето е важен дел од нејзиниот живот. Кафе, книги и музика ѝ се вечна љубов.