Седев во целосна темнина
Во тишината на ноќта
Една мисла ми ја осветли собата,
Толку беше силна што
Лицето ми се озари
Имитирајќи јулско сонце.
Носев сончеви зраци во душата
А, тие ме топлеа одвнатре
Во јануарските ноќи кога
Огревот недостигаше,
Можев цела вселена да ја стоплам,
Река од замрзнување да спасам
Ако посакам и тогаш сфатив дека
Креветот никогаш не бил потопол.
Блогирањето е важен дел од нејзиниот живот. Кафе, книги и музика ѝ се вечна љубов.