Во часовна сказна од хорот
Беа се октрија двајца, во холот
Си ги газат сенките, непрестано
Притискајќи се со срцата стално
Страствено свири Бачата
На стара излитена плоча
И часови минуваа
И ноќ надвиснува
Тие двајцата, неуморно танцуваат
Погледите им, взаемно разговараат
За платонот и аморот
во холот…
Љубител на зборот, надреално пишан и кажан. Кој спокој бара во несекојдневието и природата.