Skip to content

Дистанца

Сретнав човек.

Ме погледна и го видов Бог.

Се исплашив од неговите очи.

Или можеби требаше да

Се исплашам од зборот.

Ми рече „Добар ден“.

Зборот се пренесе во воздухот

И се распрсна во ситни атоми

И јас тргнав да го зграпчам

Да не е веќе ниту добар ниту ден

Да го фатам во просторот

Да го замрзнам

И тогаш истрчав

Со брзина поголема од просторот

Побрза од стравот

И не знам каде остана „Добар ден“

Дали во просторот

Дали во времето

Или остана заробен во мојот страв

И станав полу – човек

Полу – дистанца

Станав полу – атом

Полу – страв

Ќе сретнам ли повторно човек?

Без дистанца?

Напишете коментар