Оганот во очите на младата дама
Ме обзема како абсинтот хризолитен
Втурнат со срце во првична драма
Се гледаме распламтено, не?
Скини ми ги прангиве, велам
Не потиснувај ми ја слободата
Нека крилјата лутаат по небото
Јас и ти бесцелно лебдиме
Лебдат и страстите разулавени
Десет милиони сатири
Десет милиони нимфи
Го слават денот сегашен
Биди ми Менада нескротлива
Дур духот мој дионисов
Го живее танцот твој
Љубител на зборот, надреално пишан и кажан. Кој спокој бара во несекојдневието и природата.