После точно 57 години се потсетуваме на стравотниот земјотрес во главниот град кој не сакаме никогаш да се повтори. Ужасното тресење чиишто последици биле фатални по градбите и кобни по стотици животи го раскажуваат со децении наназад оние кои го посведочиле и имале среќа да го преживеат. Постојат многу приказни поврзани со овој немил настан, и сите изобилуваат со интензивни емоции.
На 26 јули 1963 година Скопје беше разурнато од земјотрес од 9 степени по Меркалиевата скала (6,1 според рихтеровата сеизмичка скала) кој траел 20 секунди, а помали потреси имало до пет часот и 43 минути. Скопскиот земјотрес се почувствувал на простор од околу 50.000 квадратни километри, низ долината на реката Вардар. Од потресот биле урнати 15.800 станови, а оштетени 28.000. Во пепелта беа изгубени 80% од градот, се загуби таканареченото „Старо Скопје”. Градот и после половина век живее со лузните на земјотресот, со траги и носталгија кои на моменти излегоа од контрола креирајќи романтизам во чувствата и идејата за новите објекти низ Скопје.
По земјотресот градот почнал да се гради по урнек по проектите на Кензо Танге и Адолф Циборовски. Првата помош за граѓаните на Скопје дошла од војската и граѓаните на тогашните југословенски републики и неколку дена по земјотресот започнала да пристигнува и помош и спасувачки екипи од целиот свет. Точно 87 нации од светот испратиле некаква помош во Скопје кои помогнале тој да се изгради повторно, поради тоа градот го носи и епитетот „град на солидарноста“. Во Скопје, за првпат во времето на Студената војна меѓу капиталистичкиот запад и комунистичкиот исток, се сретнале американски и советски воени сили кои заеднички им помагале на скопјаните.
Непосредно по земјотресот, претседателот на СФРЈ, Јосип Броз – Тито, изјавил: ,,Скопје доживеа невидена катастрофа, но Скопје повторно ќе го изградиме. Тоа ќе стане гордост и симбол на братството и единството, на југословенската и светската солидарност.”
Старата железничка станица денес е Музеј на Град Скопје и претставува симбол на големиот земјотрес.
Часовникот на станицата е засекогаш сопрен на фаталните 5 часот и 17 минути изутрина.
Според познатите податоци, во земјотресот загинале 120 деца. Една од првите мерки на градските власти било организираното евакуирање на скопските деца низ Македонија и низ СФР Југославија. За да биде евакуирањето поорганизирано, било формирано Одделение за народна одбрана при Градското собрание, сместено на игралиштето на ФК Работнички, а со евакуација биле опфатени неактивните жители: жени, стари и изнемоштени, инвалиди и сите деца до 15 годишна возраст. Вкупно 105.000 лица биле евакуирани по земјотресот, од кои околу 30 илјади биле деца.
На истиот ден починала и македонската поетеса Даница Ручигај при што од 2005 година во нејзина чест се доделува наградата „Даница Ручигај“ за најдобра дебитантска поетска книга.
![](https://i0.wp.com/krajbrezje.mk/wp-content/uploads/2021/03/166512906_1939774802868369_4523521612545359831_n.jpg?resize=100%2C100&ssl=1)
Девојка со борбен дух. За неа откажувањето не постои како опција.