Ars longa, vita brevis како што рекол Хипократ. Навистина, уметноста останува да живее засекогаш. Така, и писмото до Свети Августин напишано од неговата свршеница, која ја напушта за да стане епископ, теолог и христијански теолог, ме поттикна да ја напишам песнава која докажува дека уметноста создава уметност. Во суштина, Vita Brevis: Писмо до Свети Августин е новела напишана од норвешкиот писател Јустејн Гордер која ме освои од првиот миг. Писателот исто така ја именува неговата свршеница како Флорија Емилија иако Свети Августин никогаш во неговите Исповеди не кажува како таа се вика.
Се надевам дека песната ќе ви се допадне:
O tempora, o mores!
Емилија Флорија:
Не знам дали некој застана
Меѓу нас
Таа или Тој
Кој те поучи да се воздржуваш
Или можеби љубовта
Беше многу голема
За да ја издржуваш.
Не ја сакам плотната љубов
Рече,
Таа многу духовно ме
Пече,
Но зарем твојата душа
Е поважна од љубовта
Кон тебе што ме влече?
O tempora, o mores!
Правдата се случува
Само меѓу еднаквите!
Свети Августин:
Ме гушна Воздржаноста ведра
Со својата наметка ледна
Нема веќе лесноумност брза
Туку само вистина
За која таа ме врза
И така страстите плотни
Ги заменив со воздржаности неплотни.
Емилија Флорија:
Сега кога не се сеќаваш веќе
На плодот на грешнотијата наша
Ниту на хуморот сочен
Прими го мојот крик
За нашиот никогаш непрежален син!
Свети Августин:
Се е зачнато во грев
Најмалото дете е грешно
Кога за првпат ќе го опипа светов
Со нагони спремни се раѓа
И заради нив во грешност паѓа.
Емилија Флорија:
Слатко е да се лудува
Во добра околност Августине,
Да помирисаш цвет не е срамно
Како мирисот на мојата коса
Кога ја помириса на реката Арно,
Навлегуваше ли тогаш
Во бездната на страста
Или можеби во таа
Нечиста желба гнасна?
Свети Августин:
Похотата е само на
Пеколот гостин
Таа е таму нечуен
Жител невин
Таа само во јад ме фрла
И не смеам да останам
Во таа гнижел трула.
Емилија Флорија:
Создадени сме да бидеме луѓе
Јас жена, а ти маж.
Но, јас не верувам во твојот Бог
Кој сака да ме уништи
Заради спас на твојата душа.
Не е сигурно дека има вечност
На нашите души,
Можеби има само
Сега и овде.
Свети Августин:
За телесното само се држиш
А духот е она
Што останува за навек
Свеста преминува на
Другата страна,
Не сакам мојата да биде
Претворена
Во црна врана.
Емилија Флорија:
Да, на овој свет
Телесни радости има
Но ти ја одбра другата страна,
Твојата мајка беше виновна
За просидба не по твоја желба
А потоа со монашка
Желба, исповедна.
Свети Августин:
Жената моја ја сакав
Ми ја одзедоа,
И мојата рана не можеше
Да биде здрава
Бог ми даде
Вера и исповед права.
Емилија Флорија:
Читам дека и друга жена
Била твој грев
И жените не ги забораваш
Иако твојот Бог
На твојот блуден сон
Сè уште гледа со смев!
Свети Августин:
Почивка има само
Кај Бога,
Нема друга стварност
Се друга е празнотија
Строга.
Емилија Флорија:
Можеби и сé е минливо
Пак ќе кажам,
И глупаво е да се копнее,
По стварност која
Не можеш да ја бараш.
Свети Августин:
Се гледаме, небаре низ
Огледало во загатка.
Videmus munc per
Speculum in enigmate.
Емилија Флорија:
Да, ти се гледаш себеси
Во твојата несреќа
Која не можеш да ја
Решиш.
Свети Августин:
Сé се решава,
Со исповедта која ги
Реши и оние загонетки
Кои како коров срцево
Го сплеле.
Емилија Флорија:
Да, ти и мене ме реши
За да ја спасиш
Твојата душа.
Мораше да ја жртвуваш
Мојата но за тоа
Дали се исповеда?
Свети Августин:
Се исповедив за сите души
На бескрајната Светлост,
Но, не и на овоземските души
Кои мислат само на
Заводлива опасна сладост
На својата пуста младост.
Тие што како Икар
Летаат на небото високо
И сакаат само да ги
Отворат своите сетила
И да вдишат мирис!
Емилија Флорија:
Тоа е светот! Тука и овде!
Свети Августин:
Кај мене е, во мојата душа!
Во мојата љубов!
Во мојот Бог!
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.