По империјата на Дизни, која беше на врвот скоро цела втора половина на дваесеттиот век, во последните десет години индустријата за цртани филмови се прошири надвор од американскиот гигант.
Иако остави зад себе над 50 различни достигнувања што го одбележаа нашето детство, Дизни продолжува да се шири и е сопственик на студиото за анимација „Пиксар“, продуцент на најгледаните цртани филмови во светот во моментот.
Но, многу други креатори тргнаа по неговите стапки, така што денес имаме анимации од Dreamworks, Fox, Blue Sky, Paramount и други студија од големите играчи.
Промените во светот се префрлени на големото платно
Вметнувајќи ги во нивните цртани филмови еднаквоста на женските и машките ликови, различните националности и култури, новите цртани филмови успеаја да ги заменат вредностите што беа пропагирани во минатото со оние што се важни денес.
Така, денес фокусот е насочен кон принцезите на кои не им треба принц да го пронајдат својот пат и принцовите кои не мора да бидат храбри воини. Тие веќе не се само забава за најмладите, но поради разновидноста на темите со кои се занимаваат и скриените лекции за живот, нивната публика се прошири на сите возрасти.
Возрасните одат во кино повеќе за да гледаат анимиран филм отколку за драма или хорор. Што доведе до таква промена? Кои се лекциите што ние возрасните ги учиме од детските филмови?
Почувствувајте ги сите емоции, дури и тагата
1. Wreck-It Ralph (2012)
Филмот, кој многу критичари го нарекоа најоригинален филм кога се појави, ни ја носи приказната за Ралф, кој се обидува да ја смени сликата за себе како негативен лик од играта, обидувајќи се да стане херој во некои нови игри со своите нови авантури.
Сепак, на патот, тој наидува на многу препреки и учи што секој од нас учи еднаш во животот: минатото не ја дефинира иднината. Она што бевме порано и грешките што ги направивме, во моментов може да ја формираат сликата што другите ја имаат за нас, но тоа не значи дека е трајна и дека она што ќе го сториме во иднина мора да биде дефинирано однапред од нашите претходни активности.
2. Inside out (2015)
Се расплетува во главата на единаесетгодишно девојче, односот помеѓу петте емоции (радост, тага, страв, одвратност и гнев) кои и помагаат да се справи со нешто што на децата им е најтешко на таа возраст – преселба во нов град.
Во фокусот на сите емоции е тагата, што е новина во анимираните филмови, кои зборуваа претежно само за среќа и идеални сценарија. Во овој случај радоста и тагата се претставени заедно и учат една за друга за време на филмот.
Децата, како и возрасните, треба да се научат дека и добрите и лошите емоции се составен дел од животот и дека е нормално емоциите да се менуваат. Депресијата е најчестата болест на дваесет и првиот век и на филмот може да се гледа како на мала психолошка студија за тоа како ги прифаќаме нашите емоции.
3. Моана (2016)
Дизни има навика да црта различни култури пред сè заради естетско искуство, а помалку заради нивната вистинска претстава. По Херкулес и Мулан, ниту еден филм не привлече толку внимание како Моана. Приказната за полинезиската принцеза која започнува авантура се темели на нивната митологија.
Таа е првата женска личност со такво потекло што се најде во главната улога во филм на Дизни. Филмот е естетски привлечен за децата поради неговата реална анимација, но тој е првенствено социјален важен за возрасните, особено домородците ширум светот кои се борат да ја задржат својата култура.
Да не заборавиме на потеклото, да ги почитуваме старите лица и да се стремиме кон слободата како основно човеково право – ова се лекциите што Моана ги кажува на Пацификот.
Вашите соништа се оддалечени на неколку предрасуди од вас
4. Зоотопија (2016)
Филм кој на прв поглед ја прикажува приказната за навидум либералното зајаче од мал град, кое сонува да стане полицајка во големиот главен град. Од друга страна, ова е филм кој на специфичен начин се занимава со расизам, сексизам на работното место и претежно родова еднаквост.
Проблемите со кои секојдневно се соочуваат возрасните им се кажува на децата на начин што ги учи дека толеранцијата е помоќна од стравот од другите и дека ќе наидат на живот во ситуации кога нивните вредности и ставови ќе бидат предизвикани од реалноста.
5. Коко (2017)
Коко е добитник на Оскар за најдобар анимиран филм, заработувајќи над 200 милиони долари ширум светот. Зошто? Приказната е за дванаесетгодишно момче од Мексико кое сака да прави музика, иако неговото семејство е против.
Приказната за семејните односи, за мексиканската традиција, нè учи за големата важност на простувањето. Важноста на моментот и остварувањето на соништата, и покрај препреките, кои можат да бидат надворешни, но можат да бидат и само во нашата глава – се универзални лекции за сите возрасти.
Видете дали и вас овие сцени од дизниевите цртани ве расплакале.
Вљубена во кафе, мачки и пишан збор. Бескрајно романтична.