Би сакала да можев…
да се пренесам.
И таму кај тебе да се донесам.
Никој да не ме види,
Никој да не дознае.
Би сакала да можев…
да се пренесам.
И таму кај тебе да се донесам.
Никој да не ме види,
Никој да не ме познае.
На тој тржествен ден,
кога никој не очекува.
Да знаеш само ти и небото,
а да ме снема, дур да трепне окото.
Би сакала да можев
да долетам
и до тебе да застанам.
Да те гледам како се смееш
и во ритамот на музиката се движиш.
Да побарам ѕвезда да ми дариш
и за последиците да не мариш.
Но ми остануваат само солзи и тага
и покрај напорите кои ги правам.
Кога ќе помислам дека си од оние
кои газат и се чуваат само себе,
благодарна сум што сум овде
иако во моите мисли си ти.
Милица Пауновска
