Skip to content

Летно пладне – Петре М. Андреевски

Под мене колку едно тело
снемува сува трева
нигде не ме созема

Поворка од ситно царство
пред мене се разминува
од кого да избегам побргу

Ги брка ли некој воловите
или тие некого бркаат
со кренати диви метли одзади

Се исправам и јас за бегање
со моите нозе и друг кинисува
некој се исмејува озгора

Еден цртеж на птица
дури небото ми покажува
ридот застанува пред него

Но јас веќе бегам кон реката
насадена со глави од биволи
на рогови што вртат по еден обрач од муви

Се издолжувам меѓу ите
поплавени ридови
водата се дели и собира

Па така помислувам
да појдам толку далеку
што веќе ништо да не допирам.

Напишете коментар