Skip to content

Пјер де Ронсар – Бакнеж

Кога низ цутот и росата

на твојте усни полни страст

кон мене дише розата,

моиве усни желни за сласт

на бакнеж врел поцрвенуваат

и ме покриваат со слатката власт

на копнежот и ме залудуваат

кога врз тебе се наведнуваат.

Зошто сокот на бакнежот се лее

љубовните огнови што ги грее

пламенот на твоите очи.

 

Напишете коментар