Емил Зола писател и новинар, водач на натурализмот, еден од најпопуларните француски романсиери, најобјавуван, еден од најпреведуваните. Неговите романи се едни од најкритикувани во светот. На литературно ниво тој е главно познат по , романтичниот циклус од дваесет романи што го прикажува реално француското општество под Втората империја.
Зошто го напишал циклусот романи Ругон-Макар?
– Трансформација на општеството (Тоа ја нагласува политичката или социјалната неправда или злоупотреба) Инспирација од Балзак Лични причини (смртта на неговиот татко)
– Објавување на „Вовед во експерименталната медицина“ – Клод Бернард (фасцинацијата на Зола со науката, особено генетиката)
Членовите на ова семејство за возврат ќе бидат херои на романите кои ќе се одвиваат во „четири света“: „трговци“, „буржоазија“, „високо општество“ и „пропаднат свет“ каде што Зола ги сместува заедно „проститутките, убијците, свештениците и уметниците“.
Богатството на Ругон
Првиот роман Богатството на Ругон го означува почетокот на генеалогијата Ругон-Макар, која започнува со Аделаида Фуке, позната како Тетка Диде, родена во 1768 година. Од нејзините три деца се шират трите гранки на семејството: Ругон, меѓу кои преовладувал апетитот за добивка и апетитот за моќ; Муре, гранка каде често повторно се појавува менталната кршливост на бабата Аделаида и третата гранка Макар, најкревката гранка, во која се наоѓа лудилото на Аделаида измешано со пијанството и насилството на нејзиниот љубовник.
Време на случување на романите
Времето одговара на почетоците на Втората империја, временската рамка во која се наоѓаат сите романи до Дебакл (војна од 1870 година и поразот на Наполеон III). Дејството на Богатството на Ругон се случува во деновите по државниот удар во Франција на 2 декември 1851 година: Ругоните го користат овој државен удар за да ја преземат политичката моќ во Пласанс ( измислен град за потребата на романите) .
Богатството на Ругон
Во Богатството на Ругон се запознавме со неколку од ликовите кои ќе се појават во другите деветнаесет книги, вклучувајќи го и Пјер Ругон Паскал, доктор кој се појавува во неколку романи и кој е херој на последната книга Доктор Паскал.
Утроба (1872)
Втор том од серијата Ругон Макар, неговата тема е развратниот живот на Париз за време на Втората империја. Главниот лик е Аристид Ругон, познат како Сакард, кој брзо ќе се збогати со шпекулации околу идните градежни парцели за време на главните градежни работи што ги извршува во Париз баронот Хаусман.
Стомакот на Париз (1873)
Стомакот на Париз е метафора што се однесува на централните Хали (пазари) на Париз со нивното изобилство на храна. Овој роман исто така како тема ја има бездушноста, затоа што буржоазијата верува дека физичкото може да ги прикаже како минатото така и душата. Членовите на семејството Ругон-Макар не играат суштинска улога во романот.
Освојувањето на Пласанс (1874)
Романот е изграден околу темата на лудилото, една од недостатоците што ја наследиле потомците на Аделаида Фуке, заедничка баба на Франсоа и Марте Муре ( главните јунаци во романот). Писателот го напаѓа свештенството (претставено со ликот на абе Фаухас, свештеник придобиен во Империјата и подготвен да стори сè за да ги постигне своите цели).
Грешката на свештеникот Муре (1875)
Ова е втора книга од серијата која се занимава со католицизмот. Темата е животот на еден свештеник растргнат меѓу неговиот религиозен повик и љубовта кон една жена. Херојот, Серж Муре, е син на Франсоа и Марта Муре, главни ликови на претходниот роман. Тој е најнадреалниот од сите романи прикажани во Ругон-Макар.
Неговото височевсто Еуген Ругон (1876)
Во ова дело, според негови зборови, Зола влегува во „политичкиот бекстејџ“ на Втората империја. Еуген Ругон е човек проголтан од апетитот за моќ, наследна особина кај Ругоните. Живеејќи едноставно, тој ја сака моќта за себе, како манифестација на сопствената сила.
Еуген Руер, политичар, модел на кој се заснова личноста на Еуген Ругон
Биртија (1876)
Ја слика работничката класа во вистински и тажни бои и е роман со кој станува славен. Главната тема што ја третира книгата е несреќната судбина предизвикана од алкохолизмот. Во романот, едно од главните места на разврат е романот Биртија, ресторан за пиење кој го води отец Коломб (името на трговецот со вино е иронично). Прототип на римски ноар (ненадминлива темнина)
Нона
Ја обработува темата на женската проституција во романот Нона
Тенџере (1882)
Еден вид карикатура на натурализмот. Херојот на романот е Октав Муре (веќе прикажан во романот Освојувањето на Пласанс) кој се покажува како итар, пробивајќи го својот пат низ жените.
За среќа на дамите (1883)
Го носи читателот во светот на стоковните куќи, една од иновациите на Втората империја (1852-1870). Анри Митеран (критичар) во романот ја гледа „сликата на жените, клиентите и продавачките, експлоатирани од мажи во стоковните куќи. Зола има желба овој роман да го направи оптимистички роман.
Жерминал
Најпопуларниот роман на Зола, Етјен Лантие, скитник син на покојниот Жервез Макар (L’Assommoir), наоѓа работа во рудниците за јаглен во северна Франција. Тој на крајот ги предводи изгладнетите рудари на штрајк. Жерминал е име на месец кое постои во републиканскиот календар; тоа одговара на почетокот на пролетта и повторното раѓање на природата. Зола тука прави паралела со будењето на работничката свест.
Уметничко дело (1886)
Светот на уметноста и уметниците е претставен преку портретот на проколнатиот сликар, Клод Лантие, чиј лик го евоцира Пол Сезан. Клод Лантие се бори да наметне нова форма на сликање, но не може поради неговото семејно наследство на ментална болест.
Земја (1887)
Овој роман е и пофален за прикажувањето на селскиот живот и менталитет, и осуден како навредлив за селската класа. Жени кои ги предаваат своите тела на сите дојденци, старци малтретирани од нивните синови штом веќе не се способни да работат. Зола гледа само две особини на селската душа: љубезност и бестијалностa. Франција покрена жестоки контроверзии, особено прикажани со Manifeste des cinq, статија објавена во весникот Фигаро од пет млади романсиери кои го советувале Зола да се консултира со Шарко (француски невролог) за да ги излечи своите морбидни опсесии.
Пари (1891)
Сатира за скандалот Mobilier Credit што го потресе животот за време на последните години од Втората империја. Аристид Ругон (Сакард), кого го запознавме во Богатството на Ругон и го запознавме интимно во Утроба, конечно наоѓа совршена машина за правење пари: тој основа банкарска компанија која инвестира во развојот на француските интереси во Блискиот Исток.
Дебакл (1892)
Романот е немилосрдно осудување на војната и нејзините ужаси. Зола ја евоцира француско-германската војна од 1870 година, а со тоа и падот на Империјата, заменета на 4 септември 1870 година со Третата република. Жан Макарт, веќе главниот лик на Ла Тере, се врати на служба во армијата по неговите разочарувања во селскиот свет.
Доктор Паскал (1893)
Тој дава заклучок за семејната историја и ги развива теориите за наследноста што Зола ги позајми од лекарите Проспер Лукас и Бенедикт Аугустин Морел. Зола во Доктор Паскал ги спротивставува опскурантизмот на религијата со разумната и прогресивна наука. Книгата завршува со раѓањето на детето на Паскал и Клотилда, прикажувајќи ја надмоќта на животот кој е секогаш триумфален: „И, во топлата тишина, во осамениот мир на работната соба, Клотилда му се насмевна на детето кое сè уште цицаше, нејзината мала рака во воздухот, исправена, беше подигната како знаме кое повикува на живот“ .
Заклучок
Зола сака да покаже дека генетиката игра важна улога во нашиот живот. Ликовите се одредуваат според нивното потекло, и од општественото милје. Никој не може да избега од оваа физиолошка определба колку и да сака.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.