Skip to content

Каменолом – Виолета Јовановска

Зората се облече во тага

Од далеку се слуша,
плачот на една  виолина

Денес
На безброј чувства,
мисли и солзи

Животот им згасна
Скршени беа тие,
на илјадници фрагменти

На каменоломот на животот
А таму кога тој ќе згасне,
смртта доаѓа

Молитвата на муграта
не заживеа

За првпат згасна таа
Во срцето на срната

Полските бели кринови,
скришум заплакаа

Сребрени рози,
телото ѝ го покрија

Ѕуницата на небото зашепоти
Денес,
најубавата срна нè напушти

Напишете коментар