Споделуваме песна од најновата стихозбирка на македонската поетеса Гордана Каракашовска „Патот на водата“ .
Водата е опсесивен симбол во поетиката на стихозбирката и низ самата стихозбирка се чувствува преовладувањето на моќта на водата на која ѝ се потчинети сите други закони на природата. Во неа поетесата го преиспитува својот поетски нагон и со својот длабок реторички глас укажува на моќта на водата како онаа во старите митови кога потопот не го означува само раздорот, туку и повторното создавање зошто водата е олицетворение на кружниот тек на природата.
Поетесата и нејзината вода
Требаше да си одиш, рече.
Требаше да си одиш, сега е доцна.
А јас пак мислам: Пролет е …
Секоја пролет мириса на љубов.
Со длабок,
моќен
и застрашувачки глас рече:
Оди далеку
Напиши ги сите твои книги
Испеј ги сите твои песни
Раскажи ги сите приказни.
Поетесо, оди далеку
чекори сѐ до пукнатината.
Пукнатината пропушта светлина,
а светлината е живот
како што е водата,
како што сум јас.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.