Иван Џепароски (роден на 9 мај 1958 година во Скопје) — македонски поет, есеист и преведувач.
Иван Џепароски е роден на 9 мај 1958 година во Скопје. Завршил основно и средно образование во родниот град. Дипломирал во 1980 година, магистрирал во 1991 година и докторирал во 1997 година на Философскиот факултет во Скопје, на Катедрата по филозофија.
По дипломирањето работел во Македонската Радио Телевизија како соработник, а потоа и како уредник во образовната и културна програма. Во 1985 година бил избран за уредник на Редакцијата за култура на Македонската телевизија, а на ова место останал во континуитет до 1993 година. Од 1989 година, едновремено, неколку години бил и главен уредник на Културно-уметничката програма на Македонската телевизија.
Од декември 1993 година бил избран за асистент по естетика на Катедрата по филозофија при Философскиот факултет во Скопје. Во моментов е редовен професор по предметите: Естетика, Историја на естетиката и Филозофија на културата. Бил и Раководител на Институтот по филозофија (2004-2009; 2013- )
Во осумдесетите бил член во редакциите на списанието „Трета програма“ (Скопје) и „Погледи“ (Скопје), а сега е член на списанието „Философска трибина“ (Скопје).
Џепароски е автор на поголем број на предговори и поговори на значајни филозофски и книжевни дела (Платон, Фројд, Грамши, Унамуно, Бенјамин/Блејк, Џојс, Бродски), а неговиот научен опус го надминува бројот од 100 библиографски единици–текстови објаснувани во земјата и странство.
Неговата поезија и некои од неговите есеи се преведени на повеќе јазици во светот, а избори од неговата поезија се објавени во одделни книги во Бугарија и Романија. Неговата книга „Македонскиот есеј“ е преведена на англиски, шпански и кинески јазик.
Се јавува и како преведувач (В.Блејк, Џ.Џојс, Ј.Бродски, Д.Хјум, Е.Берк).
Ви претставуваме една песна од неговото богато творештво, инспирирана од склуптурата на Мирон, вајар од стара Грција.
Дискобол
(според скулптурата на Мирон, V век п.н.е.)
Тврд замав се чека да прекрши небо-Кербер,
телото до бесвест да го стегне цврсто,
стрела да витка, да разголи мермер.
Шум се слуша на движење првнесто.
Полетува дискот од стегнати прсти,
но грчот го турка во утроба жешка,
го делка, го крши, до годот го брсти,
поигрува молња со згмечена плешка.
Дискот е фрлен, низ празнини лета,
патува долго, простори мери педа по педа,
премавнува разум со брзина света,
в далечини петици на мисла ù гледа.
Натфрлено сè е – а немоќ е тоa!
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.