Игор Исаковски (Скопје, 19 септември 1970 – Скопје, 15 декември 2014) — македонски поет, прозаист, преведувач, уредник e роден на денешен ден.
Животопис
Работел како радио и ТВ водител од 1991 до 1999 година и потоа од 2001 од 2003 година, на различни фреквенции. Тој бил основач и директор на културната установа „Блесок“, а работел и како главен и одговорен уредник и веб-мастерот на истоименото списание. Исто така бил уредник на списанието на Независните писатели на Македонија, „Наше писмо“. Дипломирал на катедрата за Општа и компаративна книжевност во Скопје, а магистрирал на Централноевропскиот универзитет во Будимпешта (Родови и културолошки студии). Починал на 15 декември 2014 во Скопје.
Искусен преведувач на поезија, проза и есеи
Тој преведувал поезија, проза и есеи, од (и на) македонски, англиски, словенечки, српско-хрватски-босански-црногорски. Во негов превод, на македонски јазик се објавени 60 книги, меѓу кои оние на: Алеш Дебељак , Лудвиг Гиц, Марија Тодорова, Душан Гојков, Клод Фримен, Роберт Млинарец, Јосип Ости , Рони Сомек, М.Т.Ц. Кронин, Горан Глувиќ, Томас Шапкот, Џек Галмиц, Герит Бусинк, Ханс ван де Ваарсенбург, Том Петсинис ) и други.
Објава во странски списанија
Исаковски објавувал во многу домашни и странски списанија. Делата му се објавени на англиски, холандски, романски, словенечки, хрватски, српски, бугарски, црногорски, босански, чешки, унгарски, полски, словачки, корејски, хебрејски и турски.
На 18 септември 2015 година, во клубот МКЦ, посмртно била промовирана 11. збирка поезија на Исаковски „Дека да“.
-
Самостојни дела
Писма (роман, 1991), Црно сонце (поезија, 1992), Експлозии, трудна месечина, ерупции (раскази, 1993), Вулкан – Земја – (поезија, 1995), – Небо (поезија, 1996, 2000), Гравири – Blues говорница (многу куси текстови, 2001), Песочен часовник (раскази, 2002), Длабоко во дупката (поезија, 2004), Пливање во прашина (роман, 2005), Blues говорница II (многу куси текстови, 2006), Стажирајќи за светец (поезија, 2008), Ноќта е најтемна пред разденување (поезија, 2009), „Дека да“ (поезија, 2015).
Да се потсетиме денес на овој голем поет со неговата песна „Смислата на една ноќ“.
Смислата на една ноќ
што правам јас овде,
да му се сневиди, зошто
воопшто гледам низ некаков
ебан и недочистен прозорец…
што со мене, овде на патот
од бајти и бити и заборавени средби…
ме гледаш ли во стиховиве, ме наоѓаш
ли? јас сè потешко: сам себеси да се бараш
низ магли од сеќавања и низ допири за кои
се сомневаш дека се измислени, тоа дури
и за мене е пренапорно… да не мислам за
бесмисленоста. да не мислам: студи вечерва.
студот ми се прикрадува како алчен грабливец,
јас се греам на слики кои можеби се случиле,
се ложам со мириси кои можеби ме натопувале,
ангелска машина од собрани трошки време.
ја слушам музиката на земјата, отсвирена
низ оркестар од голи коски и студени ветрови.
пред мене пат од исправени линии, пред мене
исправен стои светот натопен во студ и насмевки.
пак истото прашање, а одговорите молчат
како празни гробници… оркестарот е на вечна
проба и постојан распит. во зборовите се пласти
мемла и зеленикава патина од талози: просто време.
што правам овде, која е смислата на ноќва?
можам ли да осетам, или само можам да мислам?
ќе знам ли да одговорам кога ќе ме прашаат, или
ќе молчам како удрен немтур болен од сеќавања?
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.