Надја
Надја е кога сакаш некого што никогаш нема да го сретнеш.
Надја е кога ќе изгубиш некој што никогаш не си го сретнал.
Надја ќе ја најдеш онаму каде нема да ја видиш.
Стои на улицата по која шеташ секој ден, дури и без да знаеш. Таа е звук на дождот што се слева додека воздивнуваш без некоја посебна причина и гледаш кон небото без да имаш некој посебен поглед, чувствувајќи го нејзиното огромно отсуство. Едноставно уживаш во нејзиното неверојатно присуство.
Таа е првата мисла на денот, една секунда пред да ги отворите очите и да сфатите каде сте, можеби дури и кој сте. Таа е последниот свесен здив пред да заспиете, размислувајќи за сите милиони варијабли на таа мисла.
Надја, Надја, Надја.
Онаа што ја гледаш како секоја можна и невозможна насока кон која твојот живот може да те однесе во следните пет минути.
Оној што беше таму кога не ја познававте; оној што го знаете, но го нема веќе.
Надја те тера да се прашуваш дали постоиш или не.
Таа е работите што ги гледаш и начинот на кој ги гледаш работите.
Надја. Првата половина на Надеж: Илузија.
Надја. Втората половина на Надеж: Загуба.
Која е Надја?
Надја (1928) е првиот и можеби најдобриот надреалистички роман на сите времиња. Идејата на надреалистите за фаталната љубов и за фаталната жена доминира низ страниците на книгата, во која Париз станува магичен, флуиден град, исполнет со мистерии и моделиран од необични настани и совпаѓања.
„Надја“ претставува лирски манифест на надреализмот зашто ги промовира главните начела на поетиката на ова движење: прочуените прошетки по улиците на Париз, фасцинацијата на надреалистите од „улогата на случајот“, „ефектот на изненадувањето“, потрагата по „чудесниот предмет“ и „чудесната жена“, свесното препуштање на „демонот на аналогијата“ како движечка сила на творењето, сфаќањето на љубовта и слободата како поетички принципи, специфичното надреалистичко поимање на естетското, итн. Притоа, „Надја“ не е класичен роман, туку низа од фрагменти и анегдоти исткаени околу централната оска – средбата на авторот со една реална жена која себеси се нарекува Надја.
Преведувачката Анка Ѓурчинова ја има добиено наградата „Ванѓа Чашуле“ за најдобар превод во 2010 за овој роман од страна на Сојузот на литературни преведувачи.
Прочитајте го романов и дознајте од каде овој француски автор добил инспирација за името Надја, иако сигурни сме дека веќе претпоставувате! Секако дознајте нешто повеќе за ова културно и револуционерно движење започнува во раните 1920-ти од минатиот век.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.