Ме погледна напорки небаре доби лоша примедба
А јас толку страдав и цела бескрајна ноќ плачев
Нека ме згаснат светилките си реков, нека ме огрее темно сонце!
Двајца вљубени беа седнати на блиската клупа огреани од светла месечина
Нашиот живот е сегашнина си реков, и сеедно ми е дали ти ме сакаш
Жив е како желба, свиреп како смрт, но останува само љубовта да биде наше спасение
И дознав, да тогаш дознав дека важно е да ме сакаш
И ти ете одма се пробуди со друг поглед , ми се насмесна со светло сонце
Животот стана црвен како љубов, среќен како слобода.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.