Грев

Влета враголиот пред дрвена порта

Носејќи вести преку коријата

Дур шепотеше со срцето

Застана пред грешниот и проплака

Секоја солза грев му миеше

Секоја солза татнееше на земи

Грешникот пак, гол остана

Без гревови, партали кријачи

Талкаше педа по педа дур сила имаше

Солзите се собраа в миг

Поток постанаја

Поток водилец кон умот

А тој обземен враголен

Насмевки делеше

А самиот тага беше

Песни ткаеше певливи

Испратени преку коријата

Кон истокот, за нов почеток

Вратен со зората прва