Минува по лицето на земјата,
по улиците на очите,
буди сеќавања,
дарува надеж,
тагува и крие ,
за сонот кои уште спие.
По улиците потекоја солзи,
прегратките, останаа празни,
една старица ја мина земјата,
во шамијата остави љубов.
Автор:
Соња Таировска Ѓурчак
