УНЕСКО првпат го усвои 21 март како Светски ден на поезијата за време на својата 30-та генерална конференција во Париз во 1999 година, со цел поддршка на јазичната разновидност преку поетско изразување и зачувување на изумрување на јазиците.
Светскиот ден на поезијата е чест за поетите, да се оживеат оралните традиции на рецитали на поезија, да се промовира читање, пишување и учење поезија, да се поттикне приближувањето помеѓу поезијата и другите уметности како театар, танц, музика и сликарство и да се подигне видливоста на поезијата во медиумите.
Во поново време почнал да се слави на 21 март, Светскиот ден на поезијата го слави, еден од највредните облици на човековото културно и јазично изразување и идентитет. Практикувано низ историјата – во секоја култура и на секој континент – поезијата зборува за нашата заедничка хуманост и нашите споделени вредности, преобразувајќи ги наједноставните песни во моќен катализатор за дијалог и мир.
УНЕСКО првпат го усвои 21 март како Светски ден на поезијата за време на својата 30-та генерална конференција во Париз во 1999 година, со цел поддршка на јазичната разновидност преку поетско изразување и зачувување на изумрување на јазиците.
Светскиот ден на поезијата е чест за поетите, да се оживеат оралните традиции на рецитали на поезија, да се промовира читање, пишување и учење поезија, да се поттикне приближувањето помеѓу поезијата и другите уметности како театар, танц, музика и сликарство и да се подигне видливоста на поезијата во медиумите.
Светскиот ден на поезијата обично се славел во Октомври, но подоцна при крајот на 20-от век светската заедница почнала да го слави на 15-ти, кога имено бил и роденденот на Виргил (римски епски поет и лауреат од времето на Август). Традицијата, да се зачува датумот октомври за национален или меѓународен ден на поезијата сè уште се одржува во многу земји. Обединетото Кралство генерално го користи првиот четврток во октомври, но на други места се слави различен датум, па дури и во ноември.
Во поново време почнал да се слави на 21 март, Светскиот ден на поезијата го слави, еден од највредните облици на човековото културно и јазично изразување и идентитет. Практикувано низ историјата – во секоја култура и на секој континент – поезијата зборува за нашата заедничка хуманост и нашите споделени вредности, преобразувајќи ги наједноставните песни во моќен катализатор за дијалог и мир.
УНЕСКО првпат го усвои 21 март како Светски ден на поезијата за време на својата 30-та генерална конференција во Париз во 1999 година, со цел поддршка на јазичната разновидност преку поетско изразување и зачувување на изумрување на јазиците.
Светскиот ден на поезијата е чест за поетите, да се оживеат оралните традиции на рецитали на поезија, да се промовира читање, пишување и учење поезија, да се поттикне приближувањето помеѓу поезијата и другите уметности како театар, танц, музика и сликарство и да се подигне видливоста на поезијата во медиумите.
Светскиот ден на поезијата обично се славел во Октомври, но подоцна при крајот на 20-от век светската заедница почнала да го слави на 15-ти, кога имено бил и роденденот на Виргил (римски епски поет и лауреат од времето на Август). Традицијата, да се зачува датумот октомври за национален или меѓународен ден на поезијата сè уште се одржува во многу земји. Обединетото Кралство генерално го користи првиот четврток во октомври, но на други места се слави различен датум, па дури и во ноември.
Во поново време почнал да се слави на 21 март, Светскиот ден на поезијата го слави, еден од највредните облици на човековото културно и јазично изразување и идентитет. Практикувано низ историјата – во секоја култура и на секој континент – поезијата зборува за нашата заедничка хуманост и нашите споделени вредности, преобразувајќи ги наједноставните песни во моќен катализатор за дијалог и мир.
УНЕСКО првпат го усвои 21 март како Светски ден на поезијата за време на својата 30-та генерална конференција во Париз во 1999 година, со цел поддршка на јазичната разновидност преку поетско изразување и зачувување на изумрување на јазиците.
Светскиот ден на поезијата е чест за поетите, да се оживеат оралните традиции на рецитали на поезија, да се промовира читање, пишување и учење поезија, да се поттикне приближувањето помеѓу поезијата и другите уметности како театар, танц, музика и сликарство и да се подигне видливоста на поезијата во медиумите.
Љубител на зборот, надреално пишан и кажан. Кој спокој бара во несекојдневието и природата.