„Со што може да се купи сиот свет“ – извадок од „Зоки Поки“ од Оливера Николова

Во едната рака Зоки стега два динари, а со другата ја држи Лидија,

– Што сакаш да ти купам, Лиде? Имам многу пари, – вели тој. – Сè би направил за својата пријателка.

– Сакам панделка. – вели Лидија. – И црвена, и бела, и жолта, и зелена, и сина, и . . .

– Нема таква панделка. – вели Зоки.

– Има.

– Нема. Јас знам повеќе од тебе.

– Ти ништо не знаеш, – вели Лидија. – А и не сакаш да ми купиш.

– Посакај друго, – вели Зоки – веднаш ќе ти купам.

– Сакам гума. И црвена и жолта и бела и зелена.

– Ех, ех. Нема таква гума.

– Има.

– Нема. Посакај друго!

– Сакам јајце. Зелено и црвено…

– Пак и зелено, и црвено, и сино? Нема! Друго, друго!

Лидија веќе се лути, но пак вели:

– Сакам зелено, сино, бело, жолто…Тоа сакам.

– Тоа не може да се купи, – вели Зоки. – Што сакаш ти поправо?

– Сакам сè. – вели Лидија. – Сè, сè зелено, сино, бело, жолто… – и веќе сега сака да плаче.

– Како сè, сè? Сè што лета? Сè што оди? Сè што има? Сиот свет?

– Да, – вели Лидија – сиот свет зелен, црвен, жолт, син…

Зоки најпосле се досетува. Одат во еден колонијален дуќан. Зоки ги подава двата динари и вели:

– Чичко, сакам да го купам сиот свет. За Лидија.

– Како? – прашува продавачот.

– Сиот свет жолт, син, зелен, црвен… – вели Лидија.

– Ќе плаче ако не ѝ купам. – објаснува Зоки.

– Добро. – вели продавачот и им завиткува нешто во една хартија. – Еве.

Децата излегуваат надвор.

Во хартијата има две шарени бомбони. Лидија ни најмалку не е изненадена. Веднаш го грабнува едното бомбонче и го става в уста. Другото го зема Зоки.

Двајцата сега шлапкаат со устите, лижејќи ги бомбончињата. Најпосле Лидија вели:

– Леле Зоки, ама е сладок сиот свет! Да го изгризам ли?

На вашите најмили прочитајте им ги овие весели песнички за Дедо Мраз.