Песната што дојдов да ја пеам, до ден денешен остана неиспеана.
Ги минав деновите во затегнување и попуштање на струите на својата харфа.
Времето не се обвистини, зборовите не еа складно составени;
Остана само крикот на жлебата во моето срце.
Цветот не расцвета; само здивот на ветерот крај него струи.
Неговото лице не го видов, ниту му го слушнав гласот; ги слушнав
само неговите лесни чекори на патеката пред мојата куќа.
Цел доготраен ден му простирав лежалка во гостинската соба,
но светилката не ја запалив и не го повикав во својата куќа.
Живеам со надеж дека ќе се сретнам со него, но часот за средба
сè уште не е дојден.
![](https://i0.wp.com/krajbrezje.mk/wp-content/uploads/2021/03/20201213_155946-scaled.jpg?resize=100%2C100&ssl=1)
Блогирањето е важен дел од нејзиниот живот. Кафе, книги и музика ѝ се вечна љубов.