Стоев мирно кога се случи,
немаше предзнак ниту звуци што алудираа,
на сред гужвата,
утро блесна во душава.
И не ми е јасно како дотогаш живеев без светлина,
јас – родена темнина од коренот на пеколот извадена,
на утрото сум сега целосно предадена.
А ти, Утро мое златно,
покажи ми ги лузните и стравот
и ќе сфатиш дека сака безусловно дете родено на сред пеколот.
Утро мое,
ќе си го одржам зборот
и ко што ти кажав во сонот,
со голи заби сите зла ќе ги растргам,
светот ќе го променам,
за само со тебе Утро мое, да се разбудам.
Вечен вљубеник во хаосот, сопствената инспирација и сѐ она што површински не може да се види.