Стоев мирно кога се случи,
немаше предзнак ниту звуци што алудираа,
на сред гужвата,
утро блесна во душава.
И не ми е јасно како дотогаш живеев без светлина,
јас – родена темнина од коренот на пеколот извадена,
на утрото сум сега целосно предадена.
А ти, Утро мое златно,
покажи ми ги лузните и стравот
и ќе сфатиш дека сака безусловно дете родено на сред пеколот.
Утро мое,
ќе си го одржам зборот
и ко што ти кажав во сонот,
со голи заби сите зла ќе ги растргам,
светот ќе го променам,
за само со тебе Утро мое, да се разбудам.
![](https://i0.wp.com/krajbrezje.mk/wp-content/uploads/2021/03/thumbnail_FB_IMG_1617049647286.jpg?resize=100%2C100&ssl=1)
Вечен вљубеник во хаосот, сопствената инспирација и сѐ она што површински не може да се види.