Гулаб виде како мравка паѓа во поток. Мравката се мачеше исплива, да излезе од водата и да стигне до брегот, но напорите ѝ беа залудни. Од жал, Гулабот зеде едно ливче и ѝ го пушти по потокот. Мравката се фати за него како давеник – морнар за парче дрво сред морето и полека, безбедно исплива до брегот.
Набргу потоа, Мравката виде човек кој со камен цели кон Гулабот. Но, пред да успее да го фрли каменот, Мравката го искаса на петицата, а болката го натера човекот да ја промаши целта. Гулабот, изненаден и благодарен, полета на сигурно и меѓу гранките на тоа далечно дрво размисли и сфати дека љубезноста, вака или онака, никогаш не е залудна.
Прочитајте и „Пекарот и фармерот – Поучна приказна“.
Вечен вљубеник во хаосот, сопствената инспирација и сѐ она што површински не може да се види.