Некогаш ги слушам твоите зборови толку гласно
Како ехо што ѕвечи
Како тешки капки дожд во спарнината на летната жега
Како мудрости на праотците
Наследени одамнина
Кога не постоел светот
Кога месечината сјаела појасно
Во темните ноќи
А воздухот има толку многу кислород
Што мирисал на свеж јасмин.
Некогаш те слушам како ѕвекот на чимбал
И твоите зборови танцуваат во ноќта
А јас спарувам во мармурните утра
Не се одѕивам на твојот танц
Се препирам и викам гласно НЕ
Иако никого не сум одбила за танц
А ти се уште танцуваш
Осамено и тажно како паун без својата женка
Накитено и лажно горделиво
Спарувајќи се со ништивилото.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.