Времето е патоказ
по него животот ни се мери,
честопати на пред и потоа ни се дели
а ние остануваме прашувајќи се
„уште колку време имаме?“
Времето не те прашува дали можеш
ниту дали знаеш, умееш,
само дава одговори,
одговара прашања и решава ребуси.
Времето не е живо битие,
не зборува, а многу кажува,
молчи, а всушност гласно говори
сè она што ние луѓето го премолчуваме.
Времето е тивок часовник
на секоја животна битка пред нас
за секоја брчка по кожата
нежно остава животен печат неизбришлив.
Блогирањето е важен дел од нејзиниот живот. Кафе, книги и музика ѝ се вечна љубов.