Љубовта нема години, ги спојува детските срца на старците
И ти се чини ќе те заспие во долината на Трнорушка за да оживее со своите трња
А ти си стар, веќе поминале годините ноќни со трепетни птици
Но љубовта се смее, таа е подарок на мигот, не на одминиловста
Кротко те милува со шепотот на желбите, со крвта на љубовниците
Го кине твоето битие и ти знаеш од неа не е никогаш доста
Зошто љубовта е љубов , таа постојано се раѓа
Секогаш кога една нова ѕвезда од небото паѓа,
И кога коските се распаднале од болка и на рацете ти израснале лаги
Таа неосетно доаѓа со убав розов божур да те спаси од заборавни саѓи
Ја буи твојата младост и ги отскрива твојте сништа,
Те носи во ненаселени месечеви милни краишта
И еве таму нема време, добрината е во прстите, убавината во зениците
Има пролет вечна и нема недореченост меѓу вљубениците
Љубовта е таму за живот доволна, да ја победи твојта немоќ,
Доволна да ти ја стопли душата, само таа ја има таа волшебна моќ.
Вљубеник во книжевноста кој верува во светлината на зборот и на љубовта.