Починка

Додека ноќта паѓа и обвива сѐ

A подот буков подиум сторен e

Стариот стол станува почивалиште

Compay Segundo брилира со Chan Chan

Дур брезите пленат со елегантност

Ене ги ѕвездите се спремаат за шоу

До мене, друшки ми се…

Секачот, запалката, пурата

и книга стара

Нечујно, тивко, осамено почнува

Да ми ги милува усните

Нејната арома ме очарува

Со димот свилен ми раскажува

За Куба, Никарагва и полиња жолти

За револуција и колиби полни Вахироси

Опиен од сложеноста паѓам во транс

Заедно со последната строфа на ноќта