Александра Стојановиќ

Сакам да сум дете,
безгрижно како некогаш.
Злобата да не ја видам
која од човекот … Прочитај повеќе

Сонот и јас,
веќе долго живееме во пар
ниту глас за нас,
се плашам
ќе … Прочитај повеќе

Ноќва повторно сама
ѕвездите ги набљудувам.
Сѐ до последен здив,
ги редам зборовите
отстранувајќи ги … Прочитај повеќе

Тој насмеан чекореше по тесната камена патека, а околу неа разнобојни цвеќиња. Прeкрасна глетка зар … Прочитај повеќе

Ѕвездено небо

По лицето солза врела
и оваа ноќ се слева,
молкум шепоти,
трепери исплашена,… Прочитај повеќе

Мислите мои,

виснати на грбот,

со себе ги носам,

плашејќи се да не ги загубам.… Прочитај повеќе

Самец,

по улиците

на овој темен град чекори.

Отпуштајќи го железниот ланец,

отплови со последниот … Прочитај повеќе

Го украдов тоа парче свето

не знаејќи

дека за мојот живот

ќе стане клето.

Единствено… Прочитај повеќе

Забележав страв

во неговите очи,

додека виното црвено

во последните чаши се точи.

Сакајќи да … Прочитај повеќе

Се навраќам на тоа место

често.

Некогаш деновите со насмевка

ги поминував тука,

Додека наоколу… Прочитај повеќе

Невина и чиста,
поезија е велат
додека срцата
на парчиња се делат.
Музичарот компонира,
строфа … Прочитај повеќе

Како искра
заплови во мојот живот.
Тивко,
без глас и трепет
го пронајде својот спокој,… Прочитај повеќе

Со овој орев снажен

тагата ја делев

но сигрна бев,

на тоа стебло

овој гнев… Прочитај повеќе